انگلیسی

IELTS : International English Language Testing System

IELTS: IELTS یا International English Language Testing System یک امتحان زبان انگلیسی است و از اعتباری بین‌المللی برخوردار می‌باشد. این امتحان معیاری است جهت سنجش دانش زبان انگلیسی اشخاصی که می‌خواهند در کشورهای انگلیسی زبان درس بخوانند، کار کنند و یا به آن کشورها مهاجرت نمایند. امتحان IELTS با همکاری مشترک دانشگاه کمبریج، کنسولگری انگلستان و سازمان IDP استرالیا برگزار می‌شود. این امتحان از بالاترین و معتبرترین استانداردهای بین‌المللی جهت سنجش سطح زبان انگلیسی داوطلبان پیروی می‌کند و چهار توانائی Writing،Reading،Listening و Speaking را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

نمره بندی این آزمون از ۰ تا ۹ سطح را شامل می‌شود که نمرهٔ قبولی برای آزمون وجود ندارد اما به طور معمول سطح ۵ نمرهٔ متوسط و ۶ به بالا خوب تلقی می‌شود. دانشگاه کمبریج، دانشگاه آکسفورد و دانشگاه هاروارد آیلتس باحداقل سطح ۷ را می‌پذیرند.

آزمون آیلتس از ۴ بخش شنیدار، خواندن، نوشتن و مکالمه تشکیل شده‌است. کل آزمون دارای دو گونه آکادمیک و عمومی است که گونهٔ آکادمیک مشکل تر بوده و همین آزمون است که برای ورود به دانشگاه‌ها مورد نیاز می‌باشد.

TOEFL: تافل به انگلیسی: TOEFL که برگرفته از سرواژگان Test of English as a Foreign Language به معنای آزمون انگلیسی به عنوان زبان بیگانه است، آزمونی است که میزان توانایی افراد را در زمینهٔ برقراری ارتباط به زبان انگلیسی در سطح دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی می‌سنجد.

آزمون كاغذي PBT
همانطور که از نام این آزمون مشخص است، داوطلبان برای شرکت در این آزمون باید به سوالات موجود در دفترچه آزمون پاسخ دهند. این آزمون جای خود را رفته رفته به آزمون اینترنتی داده‌است و در واقع در آینده‌ای نه چندان دور کاملاً منسوخ خواهد شد. در آزمون کاغذی سه مهارت زبان آموز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد:
• مهارت شنیداری (Listening Comprehension)
• ساختار زبان (Structure and Language)
• مهارت خواندن (Reading Comprehension)
علاوه بر سه مهارت فوق یک قسمت برای مهارت نوشتن هم وجود دارد که در یک فرصت ۳۰ دقیقه‌ای بایستی داوطلب بتواند در مورد موضوع مشخصی بنویسد. نمرات بدست آمده از هر قسمت بعد از تغییر مقیاس یافتن با هم جمع شده و نمره کل داوطلب را مشخص می‌کند. این نمره می‌تواند بین ۳۱۰ تا ۶۷۷ تغییر کند.

آزمون اینترنتی Ibt
این آزمون در اواخر ۲۰۰۵ معرفی شد و به میزان قابل توجهی جایگزین دو نوع دیگر «مبتنی بر کامپیوتر» و «مبتنی بر دفترچه» گردید. این آزمون ابتدا در کشورهای آمریکا، کانادا، فرانسه، آلمان و ایتالیا برگزار گردید و از سال ۲۰۰۶ به کشورهای دیگر نیز بتدریج راه یافت. آزمون «مبتنی بر کامپیوتر» یا CBT در سپتامبر 2006 متوقف شد.
در این نوع آزمون شرکت کنندگان بایستی در تاریخهای مشخص شده در محل حوزه آزمون حضور پیدا کرده و از طریق اینترنت آزمون را برگزار کنند. اعتبار مدرک این آزمون با مدارک امتحانات تافل قدیمی یکسان است ولی این آزمون دارای تفاوتهایی می‌باشد که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• برخلاف تافل قدیمی که بیشتر تاکید بر روی گرامر بود، این آزمون تمامی مهارتهای زبانی را پوشش می‌دهد.
• فاصله زمانی بین شرکت در آزمون و دریافت نتیجه بر روی اینترنت حدود دو هفته می‌باشد.
• این آزمون هر ماه چند بار برگزار شده و داوطلبان آزادی عمل بیشتری در انتخاب تاریخ آزمون دارند.

این آزمون ۴ ساعته بوده و دارای ۴ بخش است. هر بخش ممکن است یک یا حتی چندمهارت را مورد آزمایش قرار دهد. یادداشت برداری در این روش بر خلاف روش مبتنی بر دفترچه مجاز است. این آزمون نمی‌تواند بیشتر از یک بار در هفته برگزار شود. البته باید دقت کرد که ممکن است یک یا چند بخش به صورت طولانی (طولانی تر از حد معمول) ارائه شوند. در این صورت مشخص نیست کدام بخش از سوالها واقعاً تصحیح شده و جزو نمره در نظر گرفته می‌شوند. انتخاب سوالات تقریباً به صورت تصادفی است.
۱.مهارت خواندن (Reading Comprehension)
این قسمت دارای ۳ الی ۵ متن بلند و سوالاتی در مورد این متنها است. موضوع متن‌ها آکادمیک بوده و معمولاً در کتابهای دانشگاهی یافت می‌شوند. سوالات عمدتاً در مورد موضوع اصلی متن، جزئیات، برداشت‌ها، نحوهٔ دیگر بیان جملات، جایگذاری جملات، واژه‌های مترادف می‌باشد. در آزمون ibt دانشجو باید مهارت‌هایی نظیر خلاصه برداری، برداشت سریع ایده‌های اصلی و جدولبندی را دارا باشد. به طور کلی نیازی به اطلاعات قبلی در مورد متن نیست اما اطلاعات قبلی می‌تواند کمک کننده باشد.
۲. مهارت شنیداری (Listening Comprehension)
این بخش شامل شش متن می‌باشد؛ دو مکالمهٔ دانشجویی و چهار متن نیز شبیه سازی کلاس درس دانشگاهی و مباحثات است.
۳. مهارت گفتاری (Speaking Comprehension)
این بخش مجموعاً شامل شش قسمت است؛ دو قسمت مستقل که در هرکدام از آنها یک سوال دربارهٔ زندگی آکادمیک مطرح می‌شود و دانشجو باید در مورد آن صحبت کند. چهار قسمت هم به صورت مجتمع است که بخشهای reading،listening همراه با بخش speaking وجود دارد. در این بخشها دانشجو باید در مورد خلاصهٔ متنی که می‌خواند یا می‌شنود و یا ایده‌های جدید خود در مورد این متون صحبت کند. این صحبت‌ها باید دقیق، واضح و دارای تجزیه و تحلیل دقیق از اطلاعات ارائه شده باشد.
۴. مهارت نوشتاری (Writing Comprehension)
این بخش شامل دو قسمت است. یک قسمت مجتمع و یک قسمت مستقل. در بخش مجتمع دانشجو باید متن آکادمیکی را بخواند، سپس به ادامهٔ آن گوش دهد و بعد از آن نظرات خود را در مورد متن بنویسد. در بخش مستقل نیز دانشجو یک مقالهٔ شخصی در مورد سوال ارائه شده می‌نویسد.
نمره هر یک از مهارت‌ها بین ۰ تا ۳۰ بوده و در مجموع نمره بین ۰ تا ۱۲۰ است. نمره ۷۹ یا ۸۰ این آزمون معادل ۵۵۰ آزمون کاغذی شناخته می‌شود که برای ورود به اکثر دانشگاه‌ها در مقطع تحصیلات تکمیلی مورد نیاز است.

آزمون GRE
آزمون جی آر ای یا همان GRE مخفف عبارت Graduate Records Examination می باشد. همان طور که از نام این آزمون مشخص می باشد، هدف آن سنجش توانایی ها و معلومات فارغ التحصیلان می باشد. این آزمون معمولا برای ورود به مقاطع تحصیلی بالاتر از کارشناسی مورد نیاز می باشد. دانشگاه های آمریکایی و کانادایی معمولا داشتن نمره بالا در این آزمون را یکی از شرایط ادامه تحصیل قرار می دهند زیرا آنها معتقدند که دانشجویان علاوه بر یاد گرفتن مطالب علمی و تخصصی بایستی در زمینه سیاسی، قدرت استنتاج و درک متون عمومی دشوار را کسب کرده باشند.
این آزمون در دو سطحGeneral وSubject برگزار می شود که دارای 3 قسمت درک زبانی(verbal)، کمی(quantative)و قسمت تحلیلی(analytic) می باشد. در قسمت زبانی معمولا متضاد و مترادف کلمات دشوار پرسیده می شود و در واقع فقط بستگی به میزان لغات دانشجو توجه می کند. لغات پرسیده شده واقعا دشوار هستند و برای اکثر دانشجویان نا آشنا. در قسمت کمی سوالات ریاضی نسبتا ساده ای پرسیده می شود تا توانایی های ابتدایی فرد مورد سنجش قرار گیرد. قسمت تحلیلی هم در مورد تحلیل یک موضوع بحث بر انگیز می باشد و به صورت نوشتاری می باشد. یعنی از فرد خواسته می شود تا در مورد موضوع مشخصی متنی نوشته شود و تحلیلهای شخصی بیان گردد.